حتما به قسمت هاي چه خبرا ...؛ خاله زنك بازي و سلامت و شادابي هم سر بزنيد

براي من بسيار جالب هست بعد از ماجراهاي گرفتاري هاي متعددي كه در همين چند دقيقه اخير اتفاق افتاد با خواندن چند پاراگراف از يك كتاب مربوط به دوران كودكي خودم به يك نتيجه گيري و تحليل كليشه اي و تكراري رسيدم كه مي شه گفت واقعيتي است از زندگي و كاري هم نميشه كرد                                                          

عنوان كتاب مورد مطالعه بنده هزار و يك شب بود كه ماجراي سندباد و قصر زير دريا رو نقل ميكرد اين كتاب اين جور كه يادم مياد چند سال پيش وقتي كم سن و سال تر از الانم بودم در سفري كه همراه با مادرم به ديدار از دختر خاله هايم رفته بوديم از پسر دختر خاله ام گرفتم يعني به زور بهم داد چون بهونه گرفته بودم كه كتاب مي خوام و بايد برام بخرين ( مادرم برام بخره) البته به اين دليل كه مادرم هيچ موقع به خريد كتاب واسه پسرش اعتقادي نداشت و به هيچ وجه هم شخصيت بچه ي كوچولوش واسش مهم نبود با يك درخواست از دختر خاله هايم و پسر دختر خاله هايم و با تقديم به زور اين كتاب دهان من رو بست .                                                                           

همایون خرم متولد ۱۳۰۹ در بوشهر و متوفی شامگاه ۲۸ دی ۱۳۹۱ در تهران، نوازندة نامدار ویولن، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز موسیقی ایرانی بود. او یکی از اعضای شورای عالی خانه موسیقی ایران بود.

از آنجا که مادرش از شیفتگان موسیقی اصیل ایرانی بود و از بین مقام‌های موسیقی ایرانی، به دستگاه همایون علاقه‌ای وافر داشت، نام «همایون» را برای فرزند خود انتخاب کرد.

خرم در سن 11-10 سالگی به مکتب استاد صبا راه یافت و چند سال بعد به عنوان نوازندة ۱۴ ساله، در رادیو به تنهایی به اجرا پرداخت. بعدها در بسیاری از برنامه‌های موسیقی رادیو، خصوصاً در برنامه گل‌ها، به عنوان آهنگ‌ساز، سولیست ویولن و رهبر ارکستر آثاری ارزشمند ارائه داد.

ساز همایون خرم ‌سازی پر صلابت، سنگین و عاری از "جنگولک بازی" روی سیم‌ها بود. گرچه در شیرین نوازی خرم را نمی‌توان با پرویز یاحقی و حبیب الله بدیعی هم‌طراز دانست با این‌حال توانایی او درآفرینش آنی ملودی‌های جاندار و جذاب، بافت تکنوازی‌ها او را به مراتب از کارهای دیگران خوش ساخت‌تر و پرمایه‌تر می‌سازد. از این بابت خرم و علی تجویدی را می‌توان در یک گروه قرار داد. دشوار می‌شود ایرانی‌ای را یافت که نتواند "امشب در سر شوری دارم " را زمزمه کند. گر چه باید تأکید کرد که اعتبار خرم هرگز در ترانه‌های ساده و همه‌پسندش خلاصه نمی‌شد و نمی‌شود. کارهای ارکسترال او که غالبأ جمله بندی‌هایی مرکب و پیچیده توام با ضرب آهنگ‌های بسیار متنوع دارند نمونه‌های گاه سمفونی گونه‌ایی از موسیقی ایرانی به دست می‌دهند که کمتر آهنگ‌سازی یارای برابری با آن‌ها را داشته است. فارق از اینکه واژه " استاد" ، امروزه واژه‌ای کم‌محتوی ، سست و تهی معنا است، نام همایون خرم بدون کمترین مبالغه‌ای درخورچنین پیش‌واژه‌ای بود.

خرم با تواناترین و حرفه‌ای‌ترین خوانندگان دوران دو دهه طلایی موسیقی ایران همکاری نزدیک داشته‌است. حسین قوامی( فاخته‌ای)، الهه، مرضیه، دلکش ، شجریان ، گلپایگانی و ایرج از آنانند. طی بیش از سه دهه تدریس، جوانان بسیاری از محضر درس خرم بهرمند شدند که امروز امانتدار مکتب استاد خود هستند.

وی همچنین تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته مهندسی برق ادامه داد. در جلد سوم کتاب «موسیقی‌دان ایرانی» نوشته پژمان اکبرزاده آمده‌است: «پس از وقوع انقلاب‌اسلامی در ایران، فعالیت‌های اجرایی همایون خرم دچار وقفه‌ای چندین ساله شد. اوقات او از آن پس، بیشتر صرف تدریس خصوصی ویلن و فعالیت‌های پژوهشی درباره موسیقی ایرانی شد»

خرم دارای درجه ۱ هنری (معادل مدرک دکترا) از شورای ارزشیابی هنرمندان ایران بود. او که در اواخر عمر به بیماری سرطان روده مبتلا شده بود و تحت شیمی‌درمانی قرار داشت، در شامگاه بیست و هشتم دیماه سال ۱۳۹۱ در بیمارستان دی تهران درگذشت. روحش شاد

آقو ما یه رفتیم بانک یارانمونو بگیریم…

فارس: افزایش افسارگسیخته قیمت خودرو در چند ماه اخیر ذهن بسیاری از مردم را بار دیگر متوجه “پیکان”، ماشین خاطرات ایرانیان کرد. جهانیان مردم ایران زمین را به قدرشناس بودن می‌شناسند و این مردم بارها ثابت کرده‌اند که دیگر ملل در مورد آنها اشتباه قضاوت نکرده‌اند اما باید اذعان کنیم حداقل در یک مورد این قدرشناسی صادق نیست.

“پیکان” وسیله نقلیه‌ای است که به جرأت می‌توان گفت کمتر ایرانی را می‌شود پیدا کرد که برای یک‌بار هم که شده سوار آن نشده باشد، خیلی‌ها با آن مسافرت و میهمانی رفته‌اند، عروسی کرده‌اند و عزا گرفته‌اند؛ “پیکان” ماشین خاطرات نسل دیروز ایران است.

"محمود سریع‌القلم" استاد دانشگاه شهید بهشتی در گفتگوی مشروح با گروه دین و اندیشه خبرگزاری مهر به بررسی سبک زندگی معطوف به توسعه یافتگی پرداخت و سبک کنونی زندگی ایرانی را نقادی و راهکارهای پیشنهادی خود برای اصلاح آن را مطرح ساخت.

دغدغه پیشرفت و توسعه یافتگی در آثار و آرای دکتر محمود سریع القلم برجسته است. اگر مخاطب آشنایی با سیر فکری این استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل دانشگاه شهید بهشتی تهران داشته باشد درمی‌یابد که دغدغه سریع القلم توسعه یافتگی و طرح اصول ثابت آن با مطالعات مقایسه‌ای است. کتابهای "عقلانیت و توسعه یافتگی ایران"، "فرهنگ سیاسی ایران" و "اقتدارگرایی ایرانی در عهد قاجار" از جمله آثار وی در واقع این سیر را مورد بررسی قرار می‌دهند. در حال حاضر، کتاب "عقلانیت و توسعه یافتگی ایران" به چاپ نهم و کتاب "اقتدارگرایی ایرانی در عهد قاجار" به چاپ پنجم رسیده است.

سریع القلم معتقد است که توسعه یافتگی از دو بخش کلان تشکیل می شود: اصول ثابت و الگوهای مختلف به تناسب شرایط گوناگون کشورها. کشورهایی مثل آلمان، انگلیس و ژاپن و... از اصول ثابت توسعه یافتگی برخوردارند مانند دولت حداقل، صنعتی شدن، توجه فراگیر به علم وعقلانیت، بخش خصوصی فعال، نظام آموزشی کاربردی، نخبگان ابزاری منسجم، مردم پرکار و مسئولیت پذیر، دولت پاسخگو... ولی الگوهایی که طی سالها پرورش و تکامل یافته، متفاوت است.

در بررسی این اصول، فرهنگ و سبک زندگی ایرانی مورد توجه این محقق بوده است. نقدهای وارده بر سبک زندگی و مطالعه و بررسی مقایسه‌ای این سبک با روش زندگی کشورهای توسعه یافته از جمله مطالعات دامنه‌دار این استاد دانشگاه بوده است. بر این اساس و نظر به اهمیت موضوع سبک زندگی معطوف به توسعه‌یافتگی گفتگویی با دکتر محمود سریع القلم انجام داده‌ایم که از نظر می‌گذرد.


در نظر داشته باشید که ما به سبک زندگی هیچ ملتی اصالتاً نمی توانیم ایراد بگیریم چون سبک زندگی نتیجه انباشت تجربیات تاریخی یک ملت است. اما می توانیم معیارهایی را مشخص کنیم و از آن زاویه آسیب شناسی کنیم. در اینجا قصد دارم آسیب شناسی سبک زندگی ایرانی را بر اساس خود فرهنگ ایرانی و فرهنگ دینی مورد خطاب قرار دهم.

با سلام خدمت همه عزيزان

صفحه چه خبرا بروز شد خوشحال ميشم ازش ديدن كنيد و نظر هم بدين در ضمن خبراي جالبي هم توش هست ضرر نميكنين

با سپاس فراوان

الان از مواقعي كه از همه چيز خسته ام از اين كارم هم اخراج شدم تازه مدارك گرويي كه داده بودمم بهم ندادن چون مي تونن قانون پشت اونها است و خدا هم پشت ما بي كساست يعني واقعا بايد قبول كرد كه پستي و كثافت همه آدما و مردم رو گرفته من كه تو اين هفته اي كه گذشت يك نفر رو نديدم كه خلاف اين حرف رو ثابت كنه واسه من اينم كه از اول هفته مون  هنوز هم نميدونم وز چه سبب ساخت مرا .

نهايت يك پستي امروز در حق من شد و دستم هم به هيچ چيز بند نبود هيچ كس هم نتونست كاري بكنه حتي جناب پليس و دستمون رو از پاهامون دراز تر كردن كه برگرديم خونه خدمت شما .

الان خيلي دنيا واسم بي معنا است ، هيچي رو دوست ندارم ، از آدمها متنفرم ،يه خورده هنوز عصبيم و خيلي حس بدي دارم البته خيلي هم دوست دارم آروم بشم دوست دارم از همه كس و همه چيز جدا باشم برم جايي كه هيچ كس نباشه يه خورده طبيعت يه خورده آرامش و بي تعلقي به مردم

بازم خيلي خسته ام ... .

با سلام خدمت دوستان گلم ، هراهاي عزيزم و با تشكر از نظرات اميدوار كننده اي كه دادين و من رو شرمنده كردين امشب يه مطلب رو ديدم كه به ايميلم فرستاده شده بود فكر كردم بد نيست كه ازش در اينجا هم استفاده كنم و در ضمن خيلي دوست دارم نظرات شما خواننده و بيننده اين مطالب رو هم بدونم خودم شخصا نسبت به اينجور مطالب كمي محتاطانه برخورد مي كنم دوست ندارم متعصبانه و يك طرفه به قاضي برم ولي خوب موضوعات قابل توجه و جالبي هستند .

نظر رو فراموش نكنيد

خراب کردن مسجد توسط پرندگان خشمگین

استفاده از درب کعبه در چند نقطه ی این بازی

استفاده از درب مسجدالنبی در بازی!!!!؟